74 Kerst17 december 2024Wij wensen u fijne Kerstdagen eneen gezond en voorspoedig 2025!Ook volgend jaar komen wij graag weer bij u aan boord.Bel voor advies, service en onderhoud met +31 (0)35 303 4910Dé specialist met meer dan 50 jaar ervaring in:wenst ufijne feestdagenen een gelukkig nieuwjaar!Thermische olie & heet water/stoom systemenWarmteterugwinning uit restwarmteAlternatieve brandstoffenOnderhoud en inspectieReserveonderdelen en 24/7 service+ 32 3 353 26 89 | info@blommaertalu.be | www.blommaertalu.comKonutherm B.V.Baarnsche Dijk 6C43741 LR BAARNT: +31 (0)35 303 4910E: info@konutherm.nl
17 december 2024 Kerst75Het verhaal van de gierige schipperVervolg van pagina 73dan met een gerust hart bovenkomen?” Natuurlijk, dacht hij en liep evende machinekamer in. Maar toen ze inSchiphol moesten wachten voor de brug,zakte hij automatisch weer in gedachtenterug. Sterker nog, de repeterende droombleef maar rondspoken in zijn hoofd. Hijwerd er zenuwachtig van. En ook nadathij, voor hij aan zijn boterhambegon, extra lang zijn handenhad gevouwen, bleef hij vanbinnen onrustig.Voor de komende nacht werdvastgemaakt in Gouda.Hij las wat in de Bijbel, maarook dat gaf hem geen rust.Weer droomde hij die nachtvreemd. Hij zag in zijn slaapallemaal kinderen die met hunveel te magere gezichten tegende ruiten van de stuurhut stondentoen Bernhard zat te eten.Natuurlijk gaf hij hun niets.Waarom zou hij? Als je daaraanbegon zou straks heel dewereld komen eten.De volgende ochtend hadhet behoorlijk gevroren.Een dun laagje ijs bedekte deGouwe. Zij schutten naar buitenen vervolgens ging het transportde Hollandse IJssel af richtingRotterdam. Het was inmiddelsbitterkoud geworden en het wasduidelijk dat zij geen twee dagenlater hadden moeten zijn. Dereis vanaf Amsterdam had er danheel anders uitgezien.Nadat hij afscheid had genomenvan zijn collega’s, voerBernhard terug richting huis enbesloot even vast te maken inde Persoonshaven om een paartelefoontjes te plegen. In dekroeg bestelde hij koffie en eenborrel en hij belde naar eenpaar sleepagenten en naar zijnboekhouder.Er was geen nieuw werk en watnog erger was… Er waren ook geen openstaanderekeningen betaald. “Moeten wedaar geen deurwaarder achteraan sturen?’,vroeg hij nors. Eigenlijk was zijn dag alweerverpest. De boekhouder antwoordde:“Je weet dat het een moeilijke tijd is en hetgaat jou nog niet zo slecht. Ik zou maareven wachten, Het zijn arme schippertjeswaar je geld van krijgt en die hebben tochal geen fijne kerst!”Bernhard mompelde iets en gooide dehoorn op de haak. Hij rekende af en gingnaar boord. Intussen was de eb gaanlopen, dus had hij het ook nog tegenstroom. Onderweg zag hij schepen meteen kerstboom in de mast. “Allemaalidiote onzin”, vond hij. Bernhard hadbesloten de laatste week niet meer tevaren. Hij kon dan zijn huisje een beetjeaan kant maken en wat tot rust komen.Het was nog steeds koud en alles weeserop dat ze een vroege, strenge winterzouden krijgen. Die nacht was zijn droomnog zwarter dan daarvoor en toen hij vroegwakker schrok, besloot hij koffie te maken enwakker te blijven. Hij probeerde wat te lezen,maar zijn droom bleef hem achtervolgen. Hijraakte in paniek, trilde, voelde ook beklemmingop zijn borst en kon soms geen ademkrijgen.Toen het licht was besloot hij even langste lopen bij de dominee. Hij liep naar deOnderweg kwam hij schepen tegen met een kerstboom in de mast.(illustratie Willem Eerland)statige deur van de pastorie en trok voorzichtigaan de trekbel.Na enig tijd werd er opengedaan door eenvrouw. Zij keek hem vragend maar vriendelijkaan. Bernhard vroeg: “Is domineemisschien thuis?”“Wacht u alstublieft maar even in de hal,dan kijk ik even.”Zij liet Bernhard achter en ging naarbinnen. Korte tijd later kwam de domineemet uitgestoken hand naar hem toe. “DagBernhard, kom verder kerel, wat verschaftmij de eer.”“Ik hoop dat u even tijd hebt”, zeiBernhard.Hij kreeg een fauteuil aangeboden in hetkantoor van de dominee. Zelf ging dedominee tegenover Bernhard zitten in eenleren fauteuil. “Wat kan ik voor je doen?”Bernhard begon schuchter. Hij verteldeover zijn angstdromen en het gesprek dathij had gehad met Kees Prins en dat hij de indrukhad dat mensen hem ontliepen.“Dat kan toch niet aan mij liggen, dominee,u weet toch hoe ik ben? Als u hetvraagt, help ik toch altijd en geef ik tochook genoeg geld aan de kerk? U weet tochook dat ik bereid ben alles te delen?”De dominee had moeite zijn gezicht in deplooi te houden bij het aanhoren van hetgeklaag van deze centenpletter, maar hijliet niets merken. Hij wreef over zijn kinen antwoordde toen: “Ik kandaar niet zo veel aan doen,Bernhard. Je moet zelf wetenof je later met een gerust hartvoor de almachtige durft teverschijnen. Bijvoorbeeld overje gulheid… deel je wat je hebt,of geef je af en toe er wat vanweg?”“Het is nu Advent, dus ik zitgenoeg in de gebruikelijkepreken die ik rond deze tijduitspreekt, maar ik wil je nuweleens iets anders vertellen,iets wat ik zelf ooit eens hoorde.Iets wat nu eens niet uitde Bijbel komt.” Ongevraagdbegon hij:‘Soms hebben de doden wattijd nodig, voordat ze zichbewust worden van hunnieuwe situatie...De wandeltocht van een oudeman en zijn hond was erglang, bergop en bergaf, de zonbrandde, ze waren bezweet enhadden dorst. Plotseling zagenze een mooie marmeren poortdie leidde naar een verguldeplek, met in het midden eenput waaruit kristalhelder waterstroomde.De wandelaar keerde zich naarde man die de poort bewaakteen groette hem.‘Dit is een prachtige plek, hoeheet die?’‘Dit is de hemel’, antwoorddede bewaker.‘Fijn dat we in de hemel zijnaangekomen, want we hebbengrote dorst.’‘Kom gerust binnen en je mag drinkenzoveel als je wilt’, zei de bewaker, wijzendnaar de put.‘Mijn hond heeft ook dorst.’‘Sorry’, zei de bewaker. ‘Dieren mogen hierniet naar binnen.’De man was teleurgesteld. Zijn dorst wasgroot, maar hij wilde niet alleen drinken.Hij bedankte de bewaker en ging verder.Na een lange wandeltocht bergopkwamen ze bij een oude poort die opinstorten stond en die werd overwoekerddoor groen. In de schaduw van een van debomen stond een man met zijn hoed opzijn voorhoofd gedrukt. Hij leek te slapen.‘Goedemiddag’, zei de wandelaar. De manknikte. ‘Mijn hond en ik hebben grotedorst.’‘Daar tussen de stenen zit een bron’, zeide man, wijzend naar de plek. ‘Je magdrinken zoveel je wilt’.Lees verder op pagina 79
HÉT VAKBLAD MET HET GROOTSTE BEREI
17 december 2024 3TO THE MOONvoor d
17 december 2024 5Binnenvaart profi
17 december 2024 7CCR besluit: Rijn
17 december 20249Kabinet wil Delta
17 december 202411VACATUREMARINE SU
17 december 2024 13Tweede Kamer wil
17 december 2024 15Vlekkeloze samen
17 december 2024 17Bøstad binnen e
17 december 202419www.klimaatservic
17 december 202421ladingschepen Ami
Loading...
Loading...
Waar binnenvaart is, is de Binnenvaartkrant. Dankzij de unieke en intensieve verspreiding van de Binnenvaartkrant in Noordwest-Europa bereikt dit vakblad allen die in en om de binnenvaart werkzaam zijn. Meer dan 50.000 mensen lezen de Binnenvaartkrant. Daarmee is het verreweg het meest gelezen vakblad in de binnenvaartsector. Het is niet voor niets dé krant van de binnenvaart. De adverteerder weet dat zijn boodschap elke beslisser in de binnenvaart bereikt.
Neem contact met ons op: klantenservice@binnenvaartkrant.nl