72 Kerst17 december 2024
17 december 2024 Kerst73Hij zette zijn brilletje open las wat in de Bijbel.(illustratie Willem Eerland)Het verhaal van degierige schipperKerstverhaal door Willem EerlandDe 60-jarige Bernhard de Wit was, op eenscharreltje na, altijd alleen gebleven, maar– misschien ook juist daardoor – het washem voor de wind gegaan. Hij woonde ineen mooi huisje aan de wal en had eensleepbootje waar hij altijd alleen op hadgevaren. Dat viel vaak niet mee, maar aande andere kant vond hij dat wel lekkervoordelig zo zonder stuurman.Eigenlijk was Bernhard door de tijd steedszuiniger geworden en leek het wel of hijalleen maar leefde voor het geld. De laatstetijd begon hij het een en ander temankeren en zich tegelijk ook zorgen temaken over de toekomst.Wat was zijn toekomst? Wat als hij échtziek zou worden? Wie kende hij nuwerkelijk in het dorp? Van een verenigingwas hij geen lid, daar had je geen tijd voorals je voer en wat over bleef, was de kerk.Daar had hij wel wat contacten, maar dathield ook niet over.Over het algemeen vond men hem maareen vooringenomen, gierig mannetje en demeeste mensen hadden alleen contact methem als ze er niet onderuit konden.Het liep tegen Kerstmis, of duidelijkergezegd: het was de week vóór de kerst enBernhard lag met zijn sleepbootje inAmsterdam. Hij zou aanstaande nacht hetstuurbootje zijn bij een transport van eennieuwe havenkraan dwars door de stad. Eenmooi klusje, dat behoorlijk wat geld opbracht.Hij zou niet te hard meedraaien, wantdat was veiliger en dan kostte het ook weinig.De bemanning van de voorsleepboot envan de ponton waren nog even de stadingegaan, maar ze hadden Bernhard nietmeegevraagd. Bernhard voelde zich alleenen besloot, om de eenzaamheid te verdrijven,bij een dorpsgenoot te gaan buurten.Kees Prins was de schipper van de sleepbootEmanuel en bovendien ouderling vande kerk waar ook Bernhard bij was aangesloten.Kees lag toevallig in de Houthavenen Bernhard had hem, in het voorbijvaren,zien liggen.Kees was geen vriend van hem, maar lietniets merken toen hij plotseling voor zijnneus stond. Hij nodigde hem met een breedgebaar in de stuurhut uit. De vrouw van Keesvoorzag de beide mannen van koffie en verliettoen de stuurhut.“Hoe is het met je, Bernhard?”, vroeg Kees.“Met de kerst thuis?”“Daar ziet het wel naar uit, maar ja erwacht niemand op mij, hè.”Zo werden er wat onbelangrijke dingenbesproken, maar Kees zag dat er iets dwarszat en na verloop van tijd kwam het hogewoord eruit. Bernhard vertelde dat hij hetidee had dat de mensen hem ontliepen.Hoe kon dat nou, hij deed toch niets verkeerd?Deed zijn best om netjes te leven enging toch trouw ter kerke!“Wat vind jij daar nou van. Kees?”Kees gaf hem niet direct antwoord, maardacht even diep na. Toen keek hijBernhard recht in de ogen en vroeg: “Benje echt wel zeker dat je het goed doet?”Als gestoken door een horzel vroegBernhard: “Hoe bedoel je?”“Nou ja, als je morgen te overlijden zoukomen, zou je dan met een gerust hartboven komen?”“Ja, nou ja, ik denk het wel. Hoezo niet?”Kees zei: “Nee, dat moet je jezelf afvragen.”De kopjes werden nog een keer gevulden Bernhard zat in gedachten verzonken.Toen hij zijn koffie had opgedronken zeihij: “Ik ga maar weer eens naar boord.Bedankt voor de gezelligheid en misschienmag ik nog eens met je praten…?”“Goed hoor,” zei Kees, niet al teenthousiast.Aan boord gekomen maakte Bernhardeen eenvoudig prakje: bonen met spek.Daarna ruimde hij de boel aan kant, zettezijn brilletje op en las wat in de Bijbel.Vervolgens zette hij de wekker, zodat hij nogeen paar uur op een oor kon liggen. Hij gingop de bank liggen en viel al direct in eendiepe maar onrustige slaap.Hij droomde dat zijn bootje zonk.Bernhard zat opgesloten in de stuurhut,maar kon er niet uit. De mensen die hijzag, kende hij stuk voor stuk, maar allendeden net of zij hem niet zagen. Hij kongeen adem meer halen en op het momentdat hij zou verdrinken, werd hij badend inhet zweet wakker van de wekker.Hij verbaasde zich dat hij gewoon konademen. Snel deed hij het licht aan enna een bak sterke koffie werd alles weereen beetje normaal. Hij startte de motoren ging kijken of zijn collega’s al wakkerwaren.Aan de geur te ruiken, waren die nog niethelemaal nuchter, maar wel wakker.De mannen op de ponton gooiden op ééndraadje na alles los en zo werd gewacht totde brug, na nog een laatste trein, om twintigvoor tweeën openging. Daarna werd het businessas usual, dat wil zeggen als een brug gepasseerdwas, wachten totdat de brugwachterbij de volgende brug gearriveerd was.Het was al een uur of vijf toen de sleep desluis van de Nieuwe Meer was gepasseerd. Dekapitein van de voorboot besliste toen maargelijk door te gaan, de Ringvaart op.Berend kon doorgaans genieten van hetdoor de stad varen, maar nu kon hij zichniet goed concentreren. De droom kon hijmaar niet vergeten en steeds prakkiseerdehij over zijn gesprek met Kees gisteren. “Alsje morgen te overlijden zou komen, zou jeLees verder op pagina 75
HÉT VAKBLAD MET HET GROOTSTE BEREI
17 december 2024 3TO THE MOONvoor d
17 december 2024 5Binnenvaart profi
17 december 2024 7CCR besluit: Rijn
17 december 20249Kabinet wil Delta
17 december 202411VACATUREMARINE SU
17 december 2024 13Tweede Kamer wil
17 december 2024 15Vlekkeloze samen
17 december 2024 17Bøstad binnen e
17 december 202419www.klimaatservic
Loading...
Loading...
Waar binnenvaart is, is de Binnenvaartkrant. Dankzij de unieke en intensieve verspreiding van de Binnenvaartkrant in Noordwest-Europa bereikt dit vakblad allen die in en om de binnenvaart werkzaam zijn. Meer dan 50.000 mensen lezen de Binnenvaartkrant. Daarmee is het verreweg het meest gelezen vakblad in de binnenvaartsector. Het is niet voor niets dé krant van de binnenvaart. De adverteerder weet dat zijn boodschap elke beslisser in de binnenvaart bereikt.
Neem contact met ons op: klantenservice@binnenvaartkrant.nl