2024-11 Maritime Industry

Maritime Industry 70 22 mei 2024 REINPLUS FIWADO Bunker, onderdeel van VARO is een van de grootste bunkerbedrijven voor de Rijn- en Binnenvaart. Binnen Europa is REINPLUS FIWADO Bunker op de belangrijkste vaarwegen vertegenwoordigd met een strategisch netwerk van eigen, modern uitgeruste bunkerstations en bunkerboten. BEZOEK ONS OP MARITIME INDUSTRY IN GORINCHEM 28, 29 EN 30 MEI 2024 STANDNUMMER i104 ALWAYS ON YOUR SIDE

22 mei 2024 71 Op stap met de mannen van Rijkswaterstaat “We spreken de taal van de schipper” Op stap met Maikel, Michael en Jos, de mannen van Rijkswaterstaat, de rivier op. Van Woudrichem tot de Duitse grens en Schoonhoven strekt hun werkgebied. Zo’n 300 kilometer vaarweg in totaal. Vandaag zit Jos achter het roer. Het is een prachtige dag. Maar ook op zonnige dagen kan er van alles gebeuren. Dus alertheid blijft geboden. Als, bijvoorbeeld, iets niet door een van de verkeersposten aan wal afgehandeld kan worden, dan verlaten deze jongens standplaats Tiel om uit te varen. We varen voorbij de strekdammen richting brug Ewijk. “Met de laatste hoogwaterperiode is er een hoop schade gevaren. Een dag voor kerstavond heb ik die nieuwe boei daar geregeld”, wijst Michael. We willen ervoor zorgen dat die schipper weer zo snel mogelijk door kan varen Een schipper draaide richting sluis Tiel een beetje schielijk in en voer een boei kapot. “Dat gebeurde ‘s nachts en we hebben besloten dat daar de volgende ochtend nog iets vervangends moest komen te liggen.” Grotere schepen Het is duidelijk: je hebt de schipper die al jaren zijn vak uitoefent en de schipper die aan zijn eerste reis bezig is. Verschil moet er zijn. Met soms schadelijke gevolgen. Rijkswaterstaat kan er de handen vol aan hebben. “Schepen worden groter en groter”, zegt Maikel. “Als je dan wat raakt dan is het ook meteen goed zichtbaar. 1.000 ton is niks meer tegenwoordig’, vult zijn naamgenoot aan. Zo blijft de werkende mens bezig met het water. Al maken ze weleens vervelende of nare dingen mee, bij alle drie ligt het hart bij de binnenvaart. Omdat je een vooropleiding als beroeps schipper hebt gehad of in de waterbouw zat. Om zo uiteindelijk bij Rijkswaterstaat te belanden. Dit zijn mannen van de kennis en de praktijk. Ze weten waar ze het over hebben. “Als particulier schipper heb je natuurlijk veel meer dingen in eigen hand. Maar nu we op die gele boot zitten, wordt van hogerhand bepaald wat je moet doen”, zegt Maikel. En dat is natuurlijk wel een verschil. Sluis Weurt Michael: “Wij spreken de taal van de schipper. Je kent zijn belangen. Op ieder incident waar we mee te maken Maikel, Michael en Jos zijn het erover eens: de mooiste baan die er is. (foto’s Manon Bruininga) krijgen, hopen we maatwerk te kunnen leveren. Om te zorgen dat die schipper weer zo snel mogelijk door kan varen. Maar in sommige gevallen kan dat niet.” Of staan ze haaks op elkaar: de zaken van de schipper en die van Rijkswaterstaat. “Ik vind het ook niet leuk om te vertellen dat Sluis Weurt er de komende tijd weer uit ligt. Maar ja, onderhoud is nou eenmaal nodig. Wij zijn de uitvoerende organisatie van Rijkswaterstaat. Toch worden wij op de werkzaam heden aan de sluis aangesproken. Dan komen ze weleens naar ons toe met vragen waar we geen antwoord op hebben.” Het is dan aan het regiobeheer om daar een passende repliek op te verzinnen. Want 1 + 1 is niet altijd 2. Dat je nou eenmaal op zo’n gele boot vaart, wil niet zeggen dat je voor al het reilen en zeilen op en rond de rivier verantwoordelijk bent. In dezelfde club zijn soms verschillende laatjes te vinden. Met verschillende taken en verantwoordelijkheden. De mooiste baan die er is Jos: “Wij hier aan boord hebben natuurlijk wel veel contact met verschillende partijen. Alles wat het water raakt. Van aannemer tot burgemeester. Van schipper tot teamleider tot architect. Wij zijn een verbindende factor met een hoop raakvlakken.” Hier aan boord zijn ze het over één ding eens: alle drie hebben ze de mooiste baan die er is. “Maar goed, als je dat aan een bakker vraagt, zal hij wel hetzelfde antwoord geven”, relativeert Michael. “Ikzelf ben afkomstig uit een paar generaties schippers. Waarbij een generatie is overgeslagen. Nu ligt het weer bij mij. Ik was acht jaar en wilde varen en heb mijn moeder horendol gemaakt met dat water. Vrij jong nam ik de beslissing om naar de binnenvaartschool te gaan. Daar hoorde ik pas dat in mijn familie zoveel schippers zaten.” “Varen is in beweging zijn, maar het geeft toch rust”, zegt Jos. Maar niet altijd frisse lucht... “In Antwerpen kun je precies ruiken waar je vaart”, lacht hij vanachter het roer. Nou ja: achter de pin. Varen is in beweging zijn, maar het geeft toch rust Eén ding is zeker: het varen is veranderd. Het ons-kent-ons is minder geworden. De schepen zijn groter, de samenstelling van de groep mensen aan boord is veranderd. Niet langer vaart de hele familie mee en jongeren zijn minder geïnteresseerd in de binnenvaart. Dat merken ze hier ook wel aan boord. Michael: “De romantiek van het varen is een klein beetje verloren gegaan.” Maikel: “Als ik tegen mijn meisje zou zeggen dat we samen op een schip gaan wonen, zou ze antwoorden: dat is hartstikke leuk, maar ga jij maar alleen.” Gaatjes dichten We passeren een bult stenen op de wal als Michael een glas water pakt. Hij legt uit dat die daar klaar liggen. Zodat in geval van schade het materiaal direct beschikbaar is om de gaatjes te kunnen dichten dan wel de problemen op te lossen. Hetzij voor noodreparaties, hetzij voor definitieve oplossingen ter plaatse. Daar zijn ze voor, de mannen van Rijkswaterstaat. En soms voor een aangenaam middagje uit varen.